KUYUDA YANKILANAN SESİ ANIMSARKEN
Kuyuda yankılanan sesi
anımsarken
ışıldayan doğayla birleşir
babaya dair bir belirsizlik
sezilince
gelecek kuşatılmış olur
hızlı bir atın sırtında
temenni edilmiş güzel günler
diye seslendiğinde, içimdeki
karanlık bir uykudan
çekip alır bahçede
dallarını bırakmış ümitsizlikten
baba, neden gittiğini
anlamayan oğulların
nasipsiz yazgılarında
bir pay edindiğini anlamakta
direndikçe acının sürekliliği
baki kalır
ufukta çözümsüz, kaygılı
dünya etkisini
yitirmeden saf ve
merhametsiz büyüyen
boşlukta serpilir yokluğu
saflığın vahşi özü
bilinmeden tüm yaşamı
doğruluk indinde ilerledi ki
onun gerçeği susmak
ve tevekkülle teskin buldu
öfkesinde.
o son günlerini içten
bir duayla tamamlamaya
çalışırken başladı hesaplaşma
ölü suyunun sıcaklığı
üzerinden kıymetli bir yağmurla
buluştu gençlik
sofrada tüm sessizliğimiz
imanlı olmaktandı.
