Dün gece 1 çeyrekte kanepeye uzanmış
Thomas Bernhard okurken
Böyle düşünürüm
benden dağılmış bana topladığım
bir rulo parçasıdır çok şey,
bakmamla uzayımda olur bu
burnumun ucunda kımıldar. /
Dün gece 1 çeyrekte kanepeye uzanmış
Thomas Bernhard okurken
aşağıda öfkeyle havlaşan
köpeklerden birinin 4. Kattaki
pencereden içeri zıpladığını
düşündüm /
o zaman kalbim derimi itti
ağzım bir kapakla kapandı sanki
tüm kapılar da…
istersem başını okşarım köpeğin
kapıyı açarım
ve inince havlaşmazlar. /
Ben böyle düşünürüm
senin hastalığını yenmen
öbürünün kentten kaçıp
ormana kafasını sokuşu…
istersem içime alırım bunları da
ya da yokluğa düşerler,
daha iyisi ise tarihin yokluğa
düşmesidir
ufalanıp girdabına çekilmesi… /
Böyle düşünürüm
fazladır bazı parçalar
geriye dönersen görürsün ancak
onları,
dış uzayın büzüşmüş bir noktasında
olur bu. /
Ağzındaki tüysüz tenis topunu
merdivenlerden aşağı bıraktı köpecik,
ben avucumda raket
baselinenın gerisinde
gülümseyerek beklerim istersem,
esnek bacaklarım kendi ekseninde
harika jenerik döndürür
ya da sabit’lik ruhsuz bedeni vidalar.
