http://www.anitsayac.com

 

Ölülerimizi “sık kullanılanlara” ekliyoruz.

Ölülerimize ölülerimiz ekliyoruz.

Şans eseri yazmıyorsa adımız bir sayaçta

Birhan, ben bunu hep “antisayaç” olarak okudum

Yani sayılamayan, sayılmasın hiç aman

Sahi biz kaç darbeden sonra ölülerimiz oluyoruz.

 

Erkek ve kadın, iki farklı hayvan.

Ve kuraldır öldürür hayvanlar âleminde güçlü olan.

Mesele bu değil, mesele başka.

Niye sevsin pembe tülleri kırmızı pancurları

Ve niye aynı evde yaşasın bir fille mesela

Aha kırılacak bir vazo birazdan.

 

Bir yatırımcı değiliz, tamam

Öncesinde büyük hesaplar, planlar, bütçeler filan

Ama sevmek diye bir şey var, geçelim dersen o da var

Bize çizilmiş kalın çizgiler, gerilmiş ipler var

Alnımızı kıllı elleriyle karalayanlar yetmedi komple silenler

Çaresizlik var Birhan bak:

Türkiye’nin güneyinden üzücü haberler geliyor

Türkiye’nin kuzeyinden üzücü haberler geliyor

Türkiye’nin doğusundan üzücü haberler geliyor

Türkiye’nin batısından üzücü haberler geliyor

Türkiye giderek üzücü bir habere dönüyor…

 

Sevmek dedin ya, aklıma Oscar Wilde’ın bir dizesi geldi bak!

“Çünkü herkes öldürür sevdiğini” diye

Ama öldüreceksek sevdiğimizi Oscar sevmek niye?

Ama bundan da önce Aslı, bundan da çok önce

Başka bir şey var, boynumuzda asılı olan.

Koy kadını bir tarafa, koy kadını bir tarafa

Koy kadını bir tarafa, var.

Âdem var ve onun kaburgası filan.

Sayaca gelirsek sayalım bir de bu yandan:

Türkiye’nin güneyinde bir adam yere çömeliyor.

Türkiye’nin kuzeyinde bir adam yere çömeliyor.

Türkiye’nin doğusunda bir adam yere çömeliyor.

Türkiye’nin batısında bir adam yere çömeliyor.

Türkiye giderek çömelen adamlara benziyor.

 

Onların dikliği bizim yataylığımız pornografik bir görüntü verebilir. Değil!

Çömelmek yani pişmanlık yasası, kendimde değildim içmiştim safsatası

Çömelmek: Törelerimiz böyleydi ben istemezdim filan

Çömelmek: Bana karılık yapsaydı

Çömelmek: Telefonla konuşmasaydı

Çömelmek: Boşanmasaydı

Onlar koca, onlar baba, onlar sevgili onlar devlet.

Eşitlik istediğimizi sananlar yanılıyor

Kim eşitlenmek ister hırsızlar ve katillerle Birhan!

 

Sana bir şey diyeyim mi Aslı?

Cinsine koduğum derdi benim dedem kendi cinsine.

Yani cinsiyete bölünmeden önce

Öyle kalsaymışız ototroflar gibi filan.

Koyuyor insana tabii. Bazılarını “İnsan” hanesinde sayarken

Belki de şöyle bir şey: Bir düştü insan bir zaman

hurafesiyle yaşıyoruz ondan arta kalan.

 

Kadınların kaburgadan yapıldığına

kadınları bile inandıran neydi Birhan?

Asıl mesele diyorsan buraya dönelim, şimdiye

Söyle artık başımıza bu işleri açan yine erkekler değil miydi?

Dönelim Van’da bir kadına, dönelim Mardin’de, dönelim İzmir’de

Dönelim Birhan bak geç oluyor hava kararıyor evimize dönelim

Bize bunları söyleten neydi, gülerken ağız kapatmayı, ağlarken saklanmayı

Her lafa karışmamayı, yazmamayı Birhan, çizmemeyi bize dayatan kimlerdi

Giydiğimiz etek boyuna, doğuracağımız çocuğa karar verenler kim

Kadınlar ilk sevişmesinde neden babasının yüzünü gördü

Küçücük kızlar dedesi yaşındaki adamlarla neden

Neden genelevler var neden hep bir kadın otobanda

Ütü reklamında bir kadın çıplak

Otomobil fuarında bir kadın öyle arabalar üstünde, neden

Doğum günlerimizde bize mutfak robotu hediye edenler kimlerdi

Şakağımıza silahı dayayanlar kimler, kimlerdi Birhan?

 

Televizyonu açtım güzel bir kış sabahı güneş öyle tepede

Sanki her şey aklanmış basbayağı tepede

Bir adam karısını eve kilitleyip sigara söndürmüş

Bir kadın Birhan bak doktorlar söylemiş, bebekle yalnız bırakmayın demiş

Haklısın neden sevsinler pembe tülleri, iki ayrı tür neden illa bir

Tamamlanmamış bir evrimin projeleriyiz belki de

 

Zıvanalı geçme tekniği nedir Aslı bilir misin?

Bak öğren bunu.

Çünkü bu şiir birbirine geçmiyor.

Acıyor, soğuyor, acıyor, soğuyor, acıyor, soğuyor.

Bitişmiyor. Birinin acısı öbürüne geçmiyor.

Bütün kadınlara bundan böyle başka türlü “ateşli” olmayı

“şiddetle” öneriyorum Aslı

Çıkıp iki oda bir salondan

Ateşli silahlar elimizde, Uma’nın kılıcı belimizde,

Savunma ve dövüş sanatlarında ustalıklı.

anitsayac’ta bu kadar kadın ismi yeter,

Yeter artık, yeter çıkalım zıvanadan.

 

*Biz bu şiiri yazarken, Özgecan henüz katledilmemişti. www.anitsayac.com sitesine ve son yıllarda hızla artan erkek şiddetine dikkat çekmek amaçlı böyle bir işe girişmiştik. Son bölüm Özgecan’ın vahşice katledilmesinden sonra yazıldı. Ve anladık ki artık bu şiire devam etmek başka türlü bir acizliğe dönecekti.  Çünkü yaklaşık 2 ay süren bu şiir çalışmasında hemen her gün başka bir kadın cinayetine tanık olduk. Çok üzgünüz ama yasta değiliz. Hiçbir devlet “büyüğünden” ve hiçbir saraydan adalet beklemiyoruz. “Kadınlar savaşçıdır” diyen Didem Madak’ı selamlayarak, içimizdeki yerlileri dürtüyoruz. Biliyoruz ki kadın cinayetleri politiktir. Ama unutmasınlar ki meydanlar, sokaklar bizimdir.

16 Şubat ‘2015

 

Birhan Keskin-Aslı Serin

 

Share on FacebookTweet about this on TwitterPin on PinterestShare on Google+Share on LinkedInPrint this pageEmail this to someoneShare on Tumblr