ANCAK BOŞLUĞU BİLENLER
GERÇEKTEN SEVERLER BİRBİRLERİNİ
Önümde boşluk oturuyordum
Boşluk önüm sıra uzuyordu
Sonra sen geldin boşluk doldu
Sen bütünüyle boşluk oldun
Göğüslerin ırmaklar gibi akıyordu
Girip yıkanmak arınmak istedim
Öyle arındırıcıydı ırmak göğüslerin
Bir yudum alabilir miyim dedin
Bir yudum aldın bardak boşaldı
Göğüslerin hâlâ ırmaklar gibi akıyordu
Gözlerine baktım kor gözlerine
Sonsuz bir boşluk uzanıyordu
Ellerin masaya sarkıyor
Tutunacak bir yer arıyordu
Ellerini tuttum sıktım onları
Sen daha da uzun şiddetli sıktın
Bir tutamaktı ellerin tuttum bırakmadım
Bir tutamaktı ellerim tuttun bırakmadın
İkimizin önü sıra uzayan boşluk
Birbirine karıştı
Ruhlarımız sevdi birbirini
Ancak boşluğu bilenler
Gerçekten severler birbirlerini.
