İçimdeki Sevgi Azalmıştır Belki
Yıllardır uğraşıyorum bu makineyle
Zaman makinesi mi? Müzik makinesi mi?
Yazılım yüklenebilir mi?
Yıllardır soruyorum bu soruları
Bir gün bir parça düştü makinemden
Rüzgâr mı düşürmüştü?
Dışarı mı çıkarmıştım onu
Biri mi çarpmıştı koşarken
Yoksa ben mi çarpmıştım, egzersiz amaçlı çıktığım koşuların birinde
Bir dönem tabure olarak kullanıldı evde
İşlevi henüz yokken, bu kara makine
Hani çıkardığım bir iki iş de yok değil bu makineyle
Bir iki Ege tatili, bir iki cıgara, bir kız
Bir gün işte bir parça düşmüştü makinemden
O kol, işlevini yitirdi sonra, geri takamadım
Kutuya benziyor, makine, şimdi baktığımda
Eskiden birtakım uzuvları vardı, bir dönem
Para atılınca çalışırdı
Şimdi ise değişti, beni engellemeye başladı
Çünkü işlevi rahatsız edici olmaya başladı
Anlaşılmamaya başladı
Eskidi mi? Para mı etmiyor nedir?
Birçok kez taşıdım onu, Kadıköy’e çay içmeye giderken
Öyle ki ağırlığından ve tek kol taşıdığımdan, sağ omzum biraz aşağıda kaldı soluna göre
Yıllardır uğraşıyorum işte bu makineyle
Bazen sakladım onu, ailemden
Bazen ortalardaydı
Pek de bir işlevi yoktu belki, son zamanlarda
Ama o hâlâ burda, odamda, parkenin üstünde
Hafif tozlu, üç beş kez nemli bezle silinse, tozu kalkar
Yine bir kutu gibi
Ona biraz dokunuyorum, malzemesini anlamak için; metal ile kaya arasında bir madde
Kayalardan oymuş olamam tabii onu
Hediye gelmişti sanırım
Yatağıma girip ışığı kapattığımda, gözlerim karanlığa alışıp, karanlıkta da görmeye başladığında
Ona bakıyorum, pek de bir şey hissetmiyorum artık
Ne makineme karşı, ne de diğer tüm makinelere karşı
Belki de makineyle ilgisi yoktur da bu durumun
İçimdeki sevgi azalmıştır.
